Het opstijgterrein moet een oppervlakte hebben van ongeveer een kwart van een voetbalveld zonder obstakels – geen elektriciteitslijnen – en idealiter beschermd tegen de wind. Grasvelden en weiden (zonder gemaaid hooi of koeienmest) zijn ideaal.

Gewilde locaties zijn parken en kastelen, gemeentelijke pleinen en privé-eigendommen. Sommige vergunningen zijn vereist, zoals die van de eigenaar van het terrein en van de autoriteiten als het terrein zich in een stedelijk gebied bevindt. Sommige locaties vormen een uitzondering, zoals de “permanente opstijgbases” voor heteluchtballonnen, voornamelijk gelegen in het zuiden van het land: Céroux-Mousty, Erpent en Beloeil.